Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Wykład Jerzego Żmudzińskiego „Tomasz Dolabella a lubelskie malarstwo w 1. połowie XVII wieku” (25.11.2015)

 W dniu 25 listopada 2015 roku w Ośrodku "Brama Grodzka - Teatr NN" odbył się wykład Jerzego Żmudzińskiego „Tomasz Dolabella a lubelskie malarstwo w 1. połowie XVII wieku”

Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"
i Collegium Artium

zorganizowały wykład

Jerzego Żmudzińskiego
„Tomasz Dolabella a lubelskie malarstwo w 1. połowie XVII wieku”

Wykład odbył się w dniu 25 listopada (środa) 2015 roku o godzinie 17:30 w Ośrodku "Brama Grodzka - Teatr NN" ul. Grodzka 21
Spotkanie odbyło się w ramach cyklu wykładów laureatów Stypendium im. Hieronima Łopacińskiego dla badaczy dziedzictwa kulturowego Lublina.

Jerzy Żmudziński (ur.1958)

- historyk sztuki, urodził się i mieszka w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, uczeń m.in. Lecha Kalinowskiego i Adama Małkiewicza. Pracował m.in. w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk (w Pracowni Inwentaryzacji Zabytków), w Muzeum Narodowym w Krakowie, a także w Państwowej Służbie Ochrony Zabytków w Częstochowie. Przez wiele lat zajmował się na zlecenie Ośrodka Dokumentacji Zabytków pracami inwentaryzacyjnymi w zakresie tzw. zabytków ruchomych w kościołach, jest także współautorem i recenzentem kilku tomów Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce wydawanego przez Instytut Sztuki PAN w Warszawie. Od dwudziestu lat związany stałą współpracą z klasztorem paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie, obecnie pracuje na etacie w założonej przez częstochowski konwent fundacji, zajmującej się przygotowywaniem ekspozycji muzealnych na Jasnej Górze (stałych i czasowych). Opracowuje zbiory artystyczne Jasnej Góry, także w formie publikacji katalogowych. Systematycznie współpracuje ze Społecznym Komitetem Odnowy Zabytków Krakowa pisząc dokumentacje historyczne dla konserwowanych w Krakowie obiektów, a także z muzeami, przygotowując duże, problemowe wystawy sztuki nowożytnej.

Tytuł projektu realizowanego w ramach stypendium im. H. Łopacińskiego:

Tomasz Dolabella w Lublinie i na Lubelszczyźnie. Osobista działalność czy wpływ poprzez uczniów i naśladowców? Do zagadnienia relacji krakowsko - ­lubelskich w malarstwie 1. połowy XVII wieku

Opis projektu:

Jedna z najcenniejszych wzmianek dotyczących rodzinnych stosunków wybitnego – w skali polskiej – malarza weneckiego Tomasza Dolabelli, datowana jest na 1650 rok, i znaleziona została w księgach radzieckich miasta Lublina, następnie opublikowana (w 1932 roku) przez zasłużonego badacza archiwaliów tego miasta, Jana Rabinina. Jest to jedyna jak dotąd wzmianka odnosząca osobę Dolabelli do środowiska lubelskiego. Dolabella, mieszkający stale (od około 1598 roku, aż do śmierci w 1650 roku) w Krakowie, podróżował nie tak wiele, wykonując swoje ogromne kompozycje raczej na miejscu, w swojej pracowni i dostarczając je do różnych, wcale odległych ośrodków Polski w 1. połowie XVII wieku. W ten sposób wykonane przez niego dzieła zachowały się w Kraśniku, w dawnym kościele klasztornym kanoników regularnych oraz w farze w Krośnie. Pytanie czy dzieła te docierały do Lublina, czy było tutaj na nie zapotrzebowanie, czy obecna była w środowisku lubelskich mecenasów i fundatorów świadomość wagi i atrakcyjności tego malarstwa? W dotychczasowej literaturze naukowej brak jest bardziej szczegółowych rozważań na ten temat. Nikt nie podjął próby odpowiedzi na pytanie czy Dolabella mógł pracować dla Lublina i czy jego malarstwo oddziałało – i w jakim zakresie ­ na malarstwo lubelskie. Istnieje – w przekonaniu autora tych słów – wielka potrzeba prześledzenia i podsumowania trzech łączących się ze sobą zagadnień: ewentualnej działalności Dolabelli dla Lublina i Lubelszczyzny, w świetle źródeł i zachowanych dzieł, problemu oddziaływania tego malarstwa na twórczość artystów lubelskich, szczególnie malarzy powiązanych z niezwykle ważnym konwentem dominikanów lubelskich (niektórzy z nich uznawani byli w literaturze wprost za uczniów Dolabelli), wreszcie zagadnienia miejsca malarstwa lubelskiego tego okresu w panoramie sztuki polskiej doby manieryzmu i wczesnego baroku. Lublin z pewnością był jednym z najważniejszych ośrodków, silnie powiązany był z Krakowem, ale na czym miałaby wartość tej twórczości polegać, właściwie nie zostało to nigdy doprecyzowane. Autor projektu od wielu lat gromadzi materiały do nowej monografii Tomasza Dolabelli i poświęcił temu zagadnieniu kilka obszernych artykułów.

Spotkanie zorganizowane przez Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN we współpracy z Collegium Artium rozpoczęło cykl trzech wykładów laureatów stypendium im. Hieronima Łopacińskiego adresowanego do naukowców zajmujących się dziedzictwem kulturowym Lublina.
Konkurs stypendialny jest realizowany przy pomocy finansowej Miasta Lublin.