Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Wystawa "Znaki wolności". Plakaty Solidarności z lat 1980–1989

Wernisaż wystawy Znaki wolności
Wernisaż wystawy Znaki wolności (Autor: Czapka, Monika)

Wystawa „ZNAKI WOLNOŚCI. Plakaty „Solidarności” z lat 1980–1989 gromadzi ok. 45 plakatów mówiących o człowieku i sensie jego życia, o narodzinach „Solidarności”, o okresie stanu wojennego i codzienności tego trudnego, skomplikowanego czasu oraz komentujących zachodzące w kraju przemiany społeczne i kulturalne.

Wernisaż: 11 grudnia 2014, godz. 17.00
Dom Słów, Lublin, ul. Żmigród 1/Królewska 17
Wystawa dostępna od poniedziałku do piątku w godz. 10.00–17.00
Wstęp wolny

Plakaty z czasów pierwszej „Solidarności” wyróżniają się pojedynczym, mocnym znakiem, różnorodnością wyobrażeń i refleksji, wyrazistym przekazem myśli i koncepcji. Fascynują symbolem, rozważnymi interpretacjami rodzących się idei i spraw, ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Unikają zbędnych szczegółów, urzekają prostotą form graficznych.
Warto także zwrócić uwagę na jeszcze jedną ich właściwość: przypominały o istotnych wydarzeniach z dziejów Polski, które w czasach PRL-u były utajniane i zakłamywane przez komunistyczne władze. To one, poświęcone mało znanym wówczas faktom z naszej historii, utworzyły szczególne kalendarium polskich dążeń do prawdy i dobra, wolności i demokracji, społecznej sprawiedliwości i równości.


Monika Małkowska w recenzji wystawy „Plakaty „Solidarności” z lat 1980–1989” w warszawskiej Galerii Jabłkowskich („Łzy czarnej trzynastki” / „Rzeczpospolita” z 1 września 2005) pisała o nich:

Wyrazisty i jednorodny styl „Solidarnościowych” plakatów nie wynika wyłącznie z pomysłowości autorów. Ich skromność wymuszały także inne czynniki: techniczne ubóstwo tajnych warsztatów graficznych i drukarskich, tempo wykonywania prac, konieczność ukrywania tej działalności. Jak to często się zdarza, ograniczenia ożywiły kreatywność. W efekcie powstało wiele znakomitych prac, które zdecydowanie odróżniają się od rozgadanych i przesadnie bogatych plakatów z lat 70. Paradoksalnie, dekada rozpoczęta solidarnościowym zrywem wydaje się powrotem do początków polskiej szkoły plakatu, do okresu jego największej świetności. (…) Artyści zaniechali dekoracyjnych chwytów i plastycznych metafor. Porzucili rozbudowane kompozycje z wieloma detalami. Na pustych płaszczyznach umieszczali pojedynczy, mocny, symboliczny znak. Albo jedno słowo napisane w taki sposób, że stawało się sztandarem. Lub datę, której waga i znaczenie były dla wszystkich oczywiste. Bodaj najsłynniejsza praca Jana Bokiewicza to napisana czernią na bieli liczba 13, z której spływają czarne zacieki-łzy. To, oczywiście, dzieła powstałe po ogłoszeniu stanu wojennego. Natomiast w ciągu kilkunastu miesięcy posierpniowych, kiedy społeczeństwo opanowały entuzjazm i nadzieja, plakaty były utrzymane w podobnie optymistycznym duchu. Tamte nastroje znakomicie oddaje praca Piotra Młodożeńca – wypisany odręcznie, na czerwono alfabet, pod nim napis „solidarni”. I powiewający nad literą „N” biało-czerwony proporczyk, pierwszy raz zastosowany przez Jerzego Janiszewskiego w znaku graficznym „Solidarności”.


Plakaty „Solidarności” z lat 1980–1989 nadal przykuwają uwagę, budzą ciekawość. Ich autorami byli m.in. Krzysztof Baran, Czesław Bielecki, Jan Bokiewicz, Jacek Ćwikła, Wiesław Gołuch, Krystyna Janiszewska, Jerzy Janiszewski, Michał Jędrczak, Roman Kalarus, Gerard Lewandowski, Piotr Młodożeniec, Eugeniusz Skorwider, Eugeniusz Get Stankiewicz, Michał Więckowski.

Plakaty pochodzą z kolekcji Danuty i Jerzego Brukwickich.

Media o wydarzeniuBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Wernisaż wystawy: Znaki wolności

Plakaty podziemnej "Solidarności" w Lublinie

Przedwojenne korzenie polskiego jazzu

Powiązane wydarzenia

Zdjęcia

Kategorie

Słowa kluczowe