Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Alfred Schreyer z Drohobycza

Katedra Historii Sztuki Współczesnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" zorganizowały projekcję filmu "Alfred Schreyer z Drohobycza".

Film "Alfred Schreyer z Drohobycza" (scenariusz i reżyseria: Marcin Giżycki, Małgorzata Sady) został wyświetlony 3 grudnia 2010 roku o godzinie 17 na Sali Czarnej Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN".



Marcin Giżycki (ur. 1951, Warszawa) jest historykiem sztuki i znawcą filmu animowanego, uprawia też krytykę artystyczną. Pracował w redakcjach „Projektu”
i „Literatury”. Był redaktorem naczelnym kwartalnika „Animafilm” – organu Międzynarodowego Stowarzyszenia Twórców Filmu Animowanego (ASIFA). Od 1988 roku związany jest z amerykańską uczelnią Rhode Island School of Design
w Providence, gdzie wykłada teorię i historię filmu i sztuki współczesnej. Jest autorem licznych publikacji, m.in.: Awangarda wobec kina. Film w kręgu polskiej awangardy artystycznej dwudziestolecia międzywojennego (Warszawa 1996), Nie tylko Disney. Rzecz
o filmie animowanym (Warszawa 2000) oraz pionierskiej na polskim gruncie antologii Postmodernizm – kultura wyczerpania? (Warszawa 1988). Realizuje również filmy dokumentalne, czego przykładami są: Providence, to ja! Opowieść o H. P. Lovecrafcie i jego mieście (1997), Wyspa Jana Lenicy (1998) i ostatni – Alfred Schreyer z Drohobycza (2010).   Mieszka w Warszawie.

Małgorzata Sady jest niezależną animatorką projektów artystycznych, kuratorką, autorką esejów, tłumaczką tekstów z zakresu sztuki, filozofii, literatury. Od końca lat 70. współpracuje z centrami sztuki, festiwalami filmowymi i teatralnymi w kraju i zagranicą. Z oddaniem propaguje twórczość Franciszki i Stefana Themersonów (wystawy, publikacje, wykłady, tłumaczenia); od 2002 prowadzi niezależną oficynę wydawniczą Gaberbocchus Press; pracowała też z Wiktorią Szymańską przy filmie Themerson & Themerson. Współpracuje z braćmi Quay (filmy: Inventorium śladów – o Janie Potockim, Maska – na podstawie opowiadania Stanisława Lema i książka kinematograficzna Inventorium śladów). Jest kuratorką programu filmowego Międzynarodowego Festiwalu Teatru Lalkowego i Filmu Animowanego dla Dorosłych Lalka też człowiek (Warszawa); przygotowuje pokazy festiwalu Laterna Magica (Łańcut); realizuje program filmowy w Starej Prochowni (Warszawa).
Przez wiele lat była związana z Lublinem, obecnie mieszka w Warszawie.
 


Alfred Schreyer (1922)

Polski skrzypek, śpiewak i działacz społeczno-kulturalny żydowskiego pochodzenia. Jest inicjatorem wydarzeń kulturalnych, strażnikiem pamięci o przedwojennym Drohobyczu, przede wszystkim zaś o Brunonie Schulzu, którego był uczniem w miejscowym gimnazjum.  Urodził się w Drohobyczu, gdzie spędził całe życie i mieszka do dzisiaj.  Jest bohaterem filmu "Alfred Schreyer z Drohobycza".  Film jest opowieścią o jego losach, mieście i muzyce. Lubelski pokaz odbędzie się tuż po premierze zaplanowanej na 29 listopada 2010 roku w warszawskim kinie Muranów.