Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

"Moby Dick" – premiera spektaklu Teatru NN

Henryk Sobiechart podczas premiery spektaklu "Moby Dick"
Henryk Sobiechart podczas premiery spektaklu "Moby Dick"

Przedstawienie zrealizowane przez Teatr NN.

Reżyseria: Tomasz Pietrasiewicz.

Wykonanie: Henryk Sobiechart.

Na podstawie książki Hermana Melville'a "Moby Dick".

Premiera: 8 czerwca 1995 roku.

Opis i recenzjeBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Premiera przedstawienia „Moby Dick” odbyła się w czerwcu 1995 roku. Była to adaptacja książki Hermana Melville΄a o tym samym tytule. Chciałem poprzez ten spektakl odnieść się do tego, co u schyłku XX wieku mogło wydarzyć się w Europie. Oto w latach 1991-1995 na Bałkanach ,w rozpadającej się Jugosławii, podczas pełnej okrucieństw wojny zamordowano 200 tysięcy ludzi. Większość z nich to byli cywile często zabijani przez swoich najbliższych sąsiadów.

Trudno uwierzyć, że po doświadczeniach II wojny światowej mogła zdarzyć się w Europie taka zbrodnia. Zło znowu się objawiło, mimo że po doświadczeniach II wojny światowej wciąż jak zaklęcie powtarzaliśmy słowa „nigdy więcej”.

Dodam jeszcze, że  miesiąc po premierze „Moby Dicka” w lipcu 1995 roku, doszło do najbardziej znanego mordu podczas wojny bałkańskiej – Serbowie rozstrzelali 1,2 tys. muzułmanów ze Srebrenicy.

Wydawało mi się, że opowieść o Achabie, który w imię dobra ściga i próbuje zabić białego wieloryba będącego dla niego uosobieniem zła, mówi coś o tej sytuacji. Tak więc chciałem żeby teatralna opowieść o „Moby Dicku” była metaforą wydarzeń w bałkańskim kotle, w tej etnicznej i religijnej beczce prochu, gdzie gwałtowne i nieokiełznane emocje doprowadziły do dzikiej i okrutnej wojny.

Tak jak w „Zbyt głośnej samotności” aktorem był Henryk Sobiechart.

W przeciwieństwie do „Zbyt głośnej samotności” w „Moby Dicku” ilość rekwizytów została zredukowana do minimum. Głównym przedmiotem używanym w czasie przedstawienia stał się rodzaj drewnianego trapu, który w zależności od okoliczności pełnił też rolę parawanu. Aktor ubrany był w wojskowy szynel, w którym ukryty miał sztylet. W kluczowej scenie przedstawienia opisu okrutnego mordowania przez wielorybników stada wielorybów pojawia się muzyka, aria z opery Gioacchino Rossiniego „L΄asselio di Corinto” (Giusto ciel! In tal penolio) wykonywana przez Montserrat Caballe. W czasie gdy słyszymy urzekającą swym pięknem muzykę aktor opowiada o krwawym mordzie dokonanym na stadzie kaszalotów.

Charakterystyczną  cechą tego przedstawienia była przenikająca się gra świateł  i cieni przypominająca coś z ekspresjonistycznych filmów czy też teatru cieni.

„Moby Dick” był dla mnie pożegnaniem z pewnym okresem mojego życia związanym z teatrem. Teatr, który do tej pory robiłem umierał we mnie i czułem to. Zjadała go codzienność związana z wielkim remontem Bramy i organizowaniem pracy powoli rodzącej się instytucji. Miałem wtedy wręcz fizyczne poczucie tego, że doszedłem do pewnej granicy. Trzeba było się zatrzymać i szukać dla siebie jako artysty innej drogi.

Teraz gdy z odległej perspektywy patrzę na to przedstawienie widzę, że w jakimś sensie była to zapowiedź tego, że prędzej czy później musiałem zainteresować się opowiadaniem historii.

Tomasz Pietarsiewicz

 

Powiązane wydarzenia

Zdjęcia

Inne materiały

Kategorie

Słowa kluczowe