Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Wystawa "Portret Miejsca"

Wystawa "Portret Miejsca"
Wystawa "Portret Miejsca" (Autor: Zętar, Joanna (1975- ))

Wystawa "Portret miejsca" powstała jako kontynuacja wystawy "Wielka Księga Miasta. Lublin w fotografii do 1939 roku".

W roku 1999 powstała w Ośrodku następna wystawa „Portret Miejsca” będąca kontynuacją z poprzedniej wystawy. Wystawa ta miała już charakter multimedialny.

Podstawowym elementem aranżacji przestrzeni na wystawie „Portret Miejsca” stał się dokument: stare fotografie, relacje mówione oraz materiały archiwalne. Na wystawie zostało zaprezentowanych kilkaset fotografii oraz slajdów. Były też wykorzystane plany starego Lublina oraz wielkoformatowe zdjęcia Lublina, w tym zdjęcia lotnicze dzielnicy żydowskiej i panorama miasta.

W jednym z pomieszczeń wystawy umożliwiono zwiedzającym odsłuchiwanie nagranych wspomnień mieszkańców Lublina o tym, jak miasto wyglądało przed wojną. Wypisane fragmenty tych wspomnień uzupełniły scenografię tego pomieszczenia.

Na całej wystawie słychać było „kolaż dźwiękowy” składający się z krótkich fragmentów różnych relacji mówionych oraz z „muzyki miasta” - rekonstrukcji dźwięków przedwojennego miasta (stukot drewnianych kół po bruku, dzwony kościelne, targowiska, studnie, nawoływania żydowskiego handlarza, dorożka, piosenki żydowskie).

Na wystawie umieszczone zostały teksty literackie odnoszące się do Lublina (Czechowicz, Singer, Panas) i teksty ze starych lubelskich przewodników. W Sali Teatralnej można było w trakcie oglądania wystawy zobaczyć film „W każdej garstce popiołu” autorstwa M. Siemińskiego i M. Leszczyńskiego o ostatnim lubelskim Żydzie – Symcha Wajsie.

Podstawowym elementem scenograficznym wystawy łączącym ją w spójną całość, był rodzaj drewnianej skrzyni zawieszonej na ścianach pomieszczeń i korytarzy, biegnącej wzdłuż całej ekspozycji. W skrzynię wmontowane zostały głośniki, przez które słychać wykreowane odgłosy przedwojennego Lublina, oraz wizjery, dzięki którym - jak w fotoplastikonie - możemy oglądać zdjęcia starego Lublina.

Tak więc w każdym miejscu wystawy widoczny jest jeden bardzo wyraźny i stały element scenograficzny wykorzystywany do eksponowania w nim ikonografii, tekstów i dźwięków.

W ostatnim pomieszczeniu wystawy znajduje się makieta dawnego lubelskiego zespołu staromiejskiego wraz z nieistniejącą dzielnicą żydowską.

Pomysłodawcą wystawy był Tomasz Pietrasiewicz.

Za stronę plastyczną wystawy odpowiadała Agnieszka Rogala – absolwentka Wydziału Fotografii Artystycznej bratysławskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Oprawę dźwiękową przygotował pracownik Radia Lublin – Mariusz Kamiński.

Dzięki wystawie w przestrzeni Bramy powstał swoisty „Teatr Pamięci”. Na co dzień scenografia tworząca przestrzeń Ośrodka jest na pozór pozbawiona życia. Włączenie świateł i dźwięków powoduje, że ożywa, tak jakby mury tego miejsca zaczynały opowiadać i śnić swoją historię poprzez obrazy i dźwięki.

Tomasz Pietrasiewicz

 

Powiązane wydarzenia

Zdjęcia

Kategorie

Słowa kluczowe