Ja moje opowieści od [19]93 roku zaczęłam [spisywać]. Chciałam te wszystkie wspomnienia jakoś [ocalić], żeby po prostu nie umarły, chciałam [je] jakoś zatrzymać. I zaczęłam pisać krótkie opowiadania, w których opisuję przeważnie czasy okupacji, ale też opisuję przeżycia rodziców i życie moich rodziców. Tak że mam nadzieję, że przyszłe generacje będą mogły to przeczytać i wiedzieć o tym. [Dzieciom] opowiadam, słuchają. Na razie bardzo zainteresowani nie są, bo mają swoje prywatne życie. Ale ja wiem, że człowiek dochodzi do takiego wieku, w którym zaczyna się interesować swoja przeszłością. Tak że przyjdzie czas też na to. Wiedzą, skąd pochodzą ich babcie i dziadkowie, wiedzą o tym....