Po wprowadzeniu stanu wojennego odcięli telefony. A pani Bechczyc kontaktowała się z ludźmi przede wszystkim tą drogą i długo rozmawiała przez telefon. Przyszła do mnie do muzeum roztrzęsiona: „Nie ma nawet telefonów. Co to będzie?” Powiedziałem: „No, jak nas aresztują, to Pani może zostanie, będzie nas broniła” „Niech pan nie mówi o tym.”Taka była. Wróciła do mnie po paru dniach. Środowisko artystyczne powołało „OKON”. To był zespół obywatelski czy komitet popierający stan wojenny. Zebrali się w teatrze i panią Bechczyc namówili, by została prezesem. Powiedziała mi: „Jakiegoś OKON-ia jestem prezesem”. Więc raczej nie bardzo była zorientowana w tym wszystkim. Wkrótce zachorowała. Odwiedzaliśmy ją w szpitalu. Trzeciego maja była...