Największe święto było, jak przyjeżdżał Teatr Żydowski do Lublina, to było największe święto. Oni tak często nie przyjeżdżali. Występowali w Teatrze [im. Juliusza] Osterwy oczywiście i wtedy gwoździem programu była Ida Kamińska. Pamiętam, że mnie nieraz koledzy z grupy na studiach pytali, czy mógłbym załatwić jakieś bilety, bo tam w TSKŻ-ecie mieliśmy te bilety dodatkowe. Ja po żydowsku nie rozumiem, ale na wszystkie te sztuki zawsze chodziłem. To było największe święto. Później, po występie, [aktorzy] przychodzili [do klubu], zawsze było takie przyjęcie w TSKŻ-ecie. Jak ta Ida Kamińska się wdrapała na te wszystkie schody – przecież ona już wtedy była dosyć wiekowa – to ja do dzisiaj nie wiem....