Nie jestem pewien, czy ja dokładnie wiem, ale jak z siostrą rozmawiam, to do dzisiaj tak mówimy, że w zasadzie naszego tatę zesłali do Lublina, można powiedzieć. Bo jak byliśmy we Wrocławiu, to on był tam dyrektorem całego okręgu dolnośląskiego, to jest okręg, który jest większy niż cały Izrael. I kiedyś była tam jakaś historia, zgubił legitymację partyjną, ktoś pod nim dołki kopał, oczywiście, samo z siebie to chyba by nie wystarczyło, [w każdym razie] wtedy musieliśmy się gdzie indziej wyprowadzić. Wiem, że były różne opcje – Gdynia, takie różne miejscowości. W końcu tato zdecydował – Lublin i tam był dyrektorem elektrowni. To był rok [[19]54. Z tego, co pamiętam, na początku bardzo tęskniłem za Wrocławiem. Do dzisiaj pamiętam, jak kiedyś wieczorem się strasznie rozpłakałem i mama mnie pyta: – Co jest? To ja...