Ludwik Paczyński
Ludwik Paczyński urodził się 15 sierpnia 1935 roku w Wilnie. Do 1938 roku mieszkał z rodzicami w Postawach, następnie rodzina przeniosła się do Horochowa. Po wybuchu II wojny światowej i aresztowaniu ojca Ludwik Paczyński wraz z matką, młodszą siostrą i babcią ucieka do Łucka przed wywózkami w głąb ZSRR. Stamtąd rodzina przedostaje się przez Bug na terytorium zajęte przez Niemców i ze zbiegłym z niewoli ojcem dociera do majątku Toruń, którym administruje mąż siostry ojca. Tam Ludwik Paczyński rozpoczyna edukację. Przed licznymi napadami ze strony Niemców, Rosjan i bandytów rodzina ucieka w 1943 roku do Krasnegostawu. W 1944 roku, uciekając przed zbliżającym się frontem, Paczyńscy przez Piastów trafiają do Kamińska, gdzie Ludwik Paczyński kontynuuje edukację. W maju 1945 roku rodzina przenosi się do Łęczycy w związku z objęciem przez ojca posady lekarza powiatowego. Po zdaniu matury w 1953 roku Ludwik Paczyński dostaje się do szkoły teatralnej w Warszawie. Kończy ją w 1957 roku, przez dwa lata gra w teatrze w Katowicach, kolejne dwa w Zabrzu, w 1961 roku angażuje się do Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie z wyjątkiem dwuletniej przerwy w latach 1970-1972, podczas której występował w teatrze w Koszalinie, gra do emerytury. Od lat 80. współpracuje z „Kurierem Lubelskim” jako rysownik-satyryk, publikując w cyklu „Pan Koziołek”. Jest autorem przewodników turystycznych po Roztoczu i książek dla dzieci, a także „Lubelskich anegdot teatralnych”. Zmarł 28 maja 2018 roku. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie.