Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Eliezer Orenstein

Eliezer Orenstein - fotografia świadka historii
Eliezer Orenstein - fotografia świadka historii (Autor: Czajkowski, Tomasz)

Eliezer Orenstein urodził się w 1919 roku w Lublinie. Mieszkał z rodziną w domu przy ulicy Lubartowskiej 37 (obecnie ul. Lubartowska 63). Ojciec, Boruch Orensztajn, pochodził z Łęcznej, a matka Rajzla z Zamościa. Rodzina była dosyć zamożna. Ojciec był współwłaścicielem młyna przy ulicy Szańcowej 5 – Młyn Pszenno-Żytni „Central” Baruch Orensztajn, Izaak Lejb Rubinsztajn i Spółka. Eliezer miał dwóch braci – starszy brat studiował we Francji, do Polski wrócił w 1938 roku i został zmobilizowany do wojska. Młodszy brat uczył się w Gimnazjum Humanistycznym. Eliezer uczył się w Prywatnym Gimnazjum „Kultura”założonym przez Chaima Glasberga. Był członkiem żydowskiego klubu sportowego Makabi, gdzie ćwiczył lekkoatletykę. Należał również do organizacji Bejtar. Na początku wojny Eliezer Orenstein uciekł z Lublina i po kilku próbach udało mu się przedostać przez granicę na Bugu i dotrzeć do Kowla. Po wojnie wyjechał do Izraela, gdzie był współwłaścicielem sieci kawiarni Atara w Tel Awiwie. Mieszka z żoną w Tel Awiwie. Od 1993 roku jest na emeryturze. Ma dwoje dzieci.

Eliezer Orenstein - relacja świadka historii

Eliezer Orenstein opowiada o swoim życiu wspominając szczęśliwe dzieciństwo i oddanych rodziców. Mówi o mieszkaniu przy ulicy Lubartowskiej 37, ćwiczeniu lekkoatletyki w klubie żydowskim Makabi, działalności w organizacji Bejtar i wizytach w teatrze, do którego zabierali go rodzice. W jego pamięci zachowały się zwłaszcza wspomnienia radosnych wakacji w Domaczewie nad Bugiem oraz wizyty u dziadków kolegi w Puławach i kąpiele w Wiśle. Relacja dotyczy również wybuchu wojny we wrześniu 1939 oraz ucieczki na Wschód, nielegalnego przejścia granicy na Bugu i dotarcia do Kowla. Eliezer Orenstein opowiada o sobie i swojej rodzinie także w języku hebrajskim i w języku żydowskim.

Czytaj więcej