Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Mosze Opatowski

Mosze Opatowski - fotografia świadka historii
Mosze Opatowski - fotografia świadka historii (Autor: !!!)

Rodzice pana Moszego, Estera i Abram Josef mieli gospodarstwo rolne oraz cegielnię. On sam uczył się w „ Tarbucie ” przy ul. Niecałej. Jego rodzice byli właścicielami kamienicy, mieli samochód, w 1939 r. przenieśli się na ul. Szeroką, potem wyjechali do Chełma, a następnie do Uchań. Pan Mosze trafił do obozu pracy w Stawie, z którego uciekł z powrotem do Uchań, a następnie do Chełma, gdzie ukrywał się. Z armią rosyjską wrócił do Warszawy, a następnie do Lublina, skąd w 1946 r. wyjechał do Palestyny.

Mosze Opatowski - relacja świadka historii

Mosze Opatowski podczas spaceru do miejsc związanych z jego rodziną opowiada o dzieciństwie w przedwojennym Lublinie spędzonym najpierw w domu przy ulicy Kapucyńskiej 5, następnie Chopina 12, o rodzinie, sąsiadach, szkołach żydowskich, do których uczęszczał. Wspomina wyrzucenie z mieszkania przy ulicy Chopina przez Niemców i przeniesienie się na ulicę Kowalską, a także pobyt w Lublinie w okresie od lipca 1944 do marca 1945 roku i wyjazd z Polski.

Czytaj więcej

Mosze Opatowski - relacja świadka historii

Mosze Opatowski opowiada o dzieciństwie w przedwojennym Lublinie – rodzinie, domu rodzinnym przy ulicy Chopina 12, obchodzeniu świąt żydowskich, edukacji, wizytach w synagodze i jesziwie, dzielnicy żydowskiej, środowisku żydowskim, stosunkach polsko-żydowskich. Część relacji dotyczy wojennych losów rodziny – ucieczki ojca do Włodzimierza Wołyńskiego, wyrzucenia przez Niemców z mieszkania, tułania się po rodzinie od Lublina przez Chełm po Uchanie, wzięcia przez Niemców do pracy, ucieczki z obozu pracy, ukrywania się przez dwa lata w lasach, stodołach, pustych domach, wreszcie ucieczki Niemców i wejścia Rosjan. Mowa również o spotkaniu z ojcem we Włodzimierzu Wołyńskim, powrocie do Lublina, poszukiwaniu rodziny i znajomych, wyjeździe do Palestyny w 1945 roku, upamiętnieniu rodziny na cmentarzu żydowskim w Lublinie.

Czytaj więcej