Stefan Leonhardt
Stefan Leonhardt urodził się 5 października 1931 roku w Pawłowie w województwie lubelskim. Był najmłodszym z dziewięciorga dzieci Barbary z Legaszewskich i Stanisława Leonhardtów. Naukę rozpoczął w Powszechnej Szkole Publicznej w Pawłowie, z powodu wybuchu wojny musiał przerwać naukę. Szkołę powszechną ukończył w 1945 roku w Żółkiewce, gdzie przebywał jego ojciec. Następnie wrócił do Pawłowa i kontynuował naukę w szkole średniego stopnia o profilu przemysłu cementowego. W latach 1950-53 uczęszczał do Liceum Przemysłu Cementowego w Sosnowcu. Po ukończeniu szkoły Ministerstwo Budownictwa skierowało go do odbycia nakazu pracy w cementowni Firlej w Rejowcu. W 1959 roku wraz z żoną zamieszkał w Lublinie i tu pracował. Jednocześnie ukończył Wydział Prawa i Administracji na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Pracował w wielu zakładach: w Wojewódzkim Zjednoczeniu Przemysłu Terenowego Materiałów Budowlanych w Lublinie, Wojewódzkim Zjednoczeniu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, Państwowej Inspekcji Pracy. W latach 60. wyjechał na dwa lata do Związku Radzieckiego, gdzie został zatrudniony jako szef ochrony pracy w Chmielnickiej Elektrowni Atomowej w Nityszynie. Po powrocie pełnił funkcję dyrektora technicznego Lubelskich Zakładów Eternitu. Kiedy LZE zostały zlikwidowane przeszedł na rentę, następnie na emeryturę. Obecnie zajmuje się działalnością społecznikowską, był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Pawłowa, napisał również książkę na temat rodzinnej miejscowości i swojej rodziny. Mieszka w Lublinie.