Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Leo Kantor

Leszek Leo Kantor urodził się w 1940 roku. W 1943 roku był na Syberii. Jego ojciec zginął w 1941 roku z rąk Niemców. W 1945 roku został adoptowany przez Grzegorza Kantora, podoficera Wojska Polskiego, cudem ocalałego z Holocaustu. W 1946 roku wraz z matką i ojczymem przybył do Strzegomia, gdzie spędził swoje dzieciństwo.Pod koniec lat 50. zaczął studiować filologię rosyjską na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, gdzie następnie został wykładowcą. Zorganizował tam Klub Akademicki "Skrzat" i Zimową Giełdę Piosenki. Po wydarzeniach z marca 1968 roku został zwolniony z pracy i zmuszony do emigracji. W maju po wyrzuceniu go z domu asystenta przeprowadził się do Łodzi. W między czasie proponowano mu posady na Uniwersytecie Łódzkim jednak odmówił. W lipcu umiera w wieku 49 lat jego matka. W 1969 roku wyjechał do Szwecji, gdzie osiadł w Sztokholmie. W 1970 roku związał się z Uniwersytetem Sztokholmskim, w którym pracował do 2005 roku. Od 2001 roku jest dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych "Człowiek w świecie", w latach 1995-2005 był członkiem Szwedzkiej Rządowej Rady ds. Równości Etnicznej. Od 1990 roku jest szefem Międzynarodowego Forum Kultury w Szwecji. Od 1989 roku wykłada gościnnie na uniwersytetach w Polsce. Zasiada w jury wielu miedzynarodowcy festiwali filmowych. Organizator wielu międzynarodowych seminariów, spotkań i sesji naukowych na temat Holocaustu, tolerancji oraz praw człowieka i obywatela. Od 2005 roku jest szefem kolegium redakcyjnego polsko-szwedzkiego kwartalnika "Sueca-Polonia". W 1989 roku odznaczony medalem Zasłużonego dla Kultury Polskiej i w 2000 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. W 2008 roku otrzymał główną nagrodę Federacji Artystów Szwedzkich za obronę praw człowieka i walkę z rasizmem w filmie dokumentalnym.