Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Jan Huzar

Jan Huzar - fotografia świadka historii
Jan Huzar - fotografia świadka historii (Autor: Nawratowicz, Marek (1977- ))

Jan Huzar urodził się w 1929 roku w Dorohusku-Osadzie. Był fotoreporterem, pracownikiem „Sztandaru Ludu” a także lubelskich oddziałów Centralnej Agencji Fotograficznej i Krajowej Agencji Wydawniczej. Edukację Jana Huzara przerwał wybuch II wojny światowej; szkołę podstawową ukończył dopiero po wojnie. W czasie okupacji zainteresował się fotografią, a także plastyką; przyszły fotoreporter zaczął malować akwarelami. Do Lublina przyjechał w 1950 roku, a po odbyciu służby wojskowej, podczas której fotografował i rysował, rozpoczął pracę w zakładzie fotograficznym Piotra Kołłątaja przy ulicy Zielonej. W 1957 roku został przyjęty do redakcji „Sztandaru Ludu”jako laborant fotograficzny, następnie zaś objął etat fotoreportera. Siedziba redakcji znajdowała się wówczas przy Alejach Racławickich, w gmachu PZPR. Pracując w „Sztandarze Ludu” fotograf zdał maturę w systemie wieczorowym w Liceum Ogólnokształcącym przy alei Długosza. Etatową pracę w „Sztandarze Ludu”skończył w 1968 roku. W następnym roku Jan Huzar rozpoczął pracę w lubelskim oddziale Centralnej Agencji Fotograficznej z siedzibą przy ulicy Krakowskie Przedmieście, jednocześnie współpracując ze „Sztandarem Ludu” Po czterech latach przeniósł się do lubelskiego oddziału Krajowej Agencji Wydawniczej, która powstała w miejscu CAF-u, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1989 roku. W ostatnim okresie pracy zajmował się obsługą tzw. telefoto, odpowiadając za odbiór zdjęć transmitowanych z Warszawy oraz przesyłanie materiału fotograficznego z Lublina do centrali. Fotografie Jana Huzara są wnikliwą dokumentacją Lublina lat 50.–0. XX wieku, do ulubionych tematów fotografa należał również krajobraz. Zdjęcia Huzara były publikowane nie tylko na łamach „Sztandaru Ludu”oraz w dodatku kulturalnym pisma, „Kulturze i Życiu” ale także w „Kurierze Lubelskim”i „Kamenie” Fotograf brał udział w kilku wystawach zbiorowych.

Jan Huzar - relacja świadka historii

Pan Jan mówi o swoich początkach jako fotoreporter, o pracy w "Sztandarze Ludu" na tym stanowisku, o swoich najlepszych zdjęciach. Opowiada anegdoty związane ze swoją pracą. Wspomina współpracę z Romualdem Wiśniewskim.

Czytaj więcej

Jan Huzar - relacja świadka historii

Wspomnienia Jana Huzara rozpoczyna opowieść o okolicznościach powstania niezwykłej fotografii z wiejskiego śmigusa-dyngusa wykonanej podczas Wielkanocy roku 1966 w jednej ze wsi powiatu tomaszowskiego. Cała opowieść oscyluje wokół wątków związanych z pracą fotoreporterską jaką Jan Huzar wykonywał dla „Sztandaru Ludu” Wspomina również przyjaźń z redakcyjnym kolegą Romanem Wiśniewskim, wspólne wyjazdy i przygody. Opowiada o noworocznych odwiedzinach u Cyganów, przygodzie z milicjantem oraz perypetiach z samochodami podczas służbowych wyjazdów w teren.

Czytaj więcej

Jan Huzar - relacja świadka historii

Czytaj więcej

Zdjęcia