Stanisław Fornal
Ukończył filologię polską (Uniwersytety we Wrocławiu i Łodzi, w latach 1951-56). W latach 1956-75 był dziennikarzem Rozgłośni PR w Kielcach, gdzie m.in. kierował Redakcją Literacką. 1975 -1982 - zastępca redaktora naczelnego Rozgłośni Lubelskiej. Autor słuchowisk, reportaży, magazynów, montaży literackich i felietonów nadawanych we wszystkich programach krajowych Polskiego Radia, laureat nagród ogólnopolskich i regionalnych. Nominowany do Złotego Mikrofonu (1969). Dokumentalista dziejów Polskiego Radia (liczne audycje radiowe, książki: Anteny nad Bystrzycą, 1997; Harce na hercach, 2002; Epizody z życia jednego radiowca w dwóch miastach średniej wielkości, 2006). Współpracownik Centrum Historii PR w Warszawie (biogramy kieleckie i lubelskie w Leksykonie twórców Polskiego Radia). Satyryk. Od 1955 r. pisuje fraszki i aforyzmy, publikowane w prasie i radiu oraz w zbiorkach: Miecz nad stajnią (1998), Minimy (2002), Frachy na Lachy, Fraszki na Laszki (2003), Powiedzenia i niedopowiedzenia (2005), Zbieram myśli, sieję fraszki (2006), Myśli ultrakrótkie, Ultrakurzgedanken (2006). Teksty w antologiach: Księga aforyzmów (2004), Z fraszką przez stulecia (2004), Wielka księga myśli polskiej (2005).