Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Jochewed Flumenker

Urodzona w Lublinie, w rodzinie bogatych kupców, mieszkała na ul. Kowalskiej i Bernardyńskiej, uczyła się w żydowskim gimnazjum humanistycznym na ulicy Niecałej. Przetrwała Holokaust ukrywając się w domach Polaków. Obecnie mieszka w Tel Avivie.

Jochewed Flumenker - relacja świadka historii

Jochewed Flumenker opowiada o domu rodzinnym przy Kowalskiej 6 – przejawach życia religijnego, świątecznych potrawach, sąsiadach. Część relacji dotyczy edukacji w Gimnazjum Humanistycznym Koedukacyjnym Towarzystwa Zakładania Szkół Żydowskich, a także działalności w organizacji syjonistycznej Hanoar Hacijoni. W relacji mowa również o lubelskiej jesziwie i związanej z nią postacią rabina Majera Szapiry. Jochewed Flumenker opowiada o wnętrzu jesziwy, pogrzebie rabina Szapiry i powojennych wizytach w jesziwie. Osobne miejsce w relacji poświęcono osobie Beli Dobrzyńskiej i jej rodzinie. Jochewed Flumenker wspomina o rozdzieleniu się rodziny podczas wojny – opuszczeniu Lublina przez nią i jej ojca i pozostaniu matki i siostry w mieszkaniu na Bernardyńskiej 18. Podczas gdy Jochewed Flumenker ukrywa się z ojcem pod Lublinem, jej matka i siostra trafiają do getta, a stamtąd zostają wywiezione 17 marca 1942 roku do Bełżca. Relacja dotyczy również losów powojennych – powrotu do Lublina w 1945 roku, wyjazdu do Łodzi, nielegalnego przedostania się do Niemiec po pogromie kieleckim, w końcu wyjazdu do Izraela w 1949 roku.

Czytaj więcej

Jochewed Flumenker - relacja świadka historii

Jochewed Flumenker opowiada o domu rodzinnym, obchodzonych świętach żydowskich i świątecznych potrawach, wizytach w synagodze Maharszala i w lubelskiej jesziwie. Wspomina gimnazjum humanistyczne, do którego uczęszczała, przedwojenne lubelskie szkoły, zabawy, a także znajomość z Anną Szterfinkiel. W części dotyczącej lat przedwojennych mowa również o zaangażowaniu w działalność organizacji syjonistycznej Hanoar Hacijoni i planach wyjazdu do Palestyny. W dalszej części relacji Jochewed Flumenker opowiada o wejściu Niemców do Lublina we wrześniu 1939 roku i prześladowaniu przez nich ludności żydowskiej. Poruszona została też kwestia stosunków polsko-żydowskich i różnych postaw Polaków wobec Żydów w czasie II wojny światowej. Wspomnienia powojenne dotyczą trzyletniego pobytu w Niemczech w oczekiwaniu na możliwość wyjazdu do Izraela, przyjazdu do Izraela w 1949 roku, reakcji tamtejszej ludności na wojenne opowieści, powrotów do Lublina, przywiązania do języka polskiego, reakcji dzieci i ich zainteresowania Polską.

Czytaj więcej