Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Maria Ballod

Maria Ballod - fotografia świadka historii
Maria Ballod - fotografia świadka historii (Autor: !!!)

Dziennikarka, poetka, ukończyła filologię polską na UMCS (1965 r.). Od początku lat 60-tych publikowała wiersze w prasie literackiej Lublina, następnie drukowała je we "Współczesności", "Regionach", "Toposie" oraz lubelskim "Akcencie". Wydała tomy poetyckie: "Tworzenie ptaków" (Wyd. Lubelskie 1967), "Omijanie czasu" (Wyd. Lubelskie 1971), "Hymn i alarm" (Warszawa 1992, Wyd. "Przedświt") i "Skrajem dnia" (Warszawa 1999, Wyd. "Przedświt"). W latach 1966 - 1970 zatrudniona w Polskim Radiu w Lublinie jako dziennikarz-redaktor radiowy, współpracowała wówczas także z Centralną Rozgłośnią PR w Warszawie, przygotowując, głównie dla Programu III PR, reportaże literackie oraz wiele cyklicznych magazynów (m. in. "Anegdoty staropolskie"), a także cykliczne słuchowiska pt. "Spotkanie-niespodzianka", poświęcone wybitnym kobietom (Bona Sforza, Izabela Czartoryska, Helena Pustowójtówna, Narcyza Żmichowska i in.). W 1970 r. zamieszkała w Warszawie i podjęła pracę w Naczelnej Redakcji Programów Oświatowych Polskiego Radia. Od 1989 r. pracowała w redakcji Publicystyki Kulturalnej Programu II. Obecnie na emeryturze.

Maria Ballod - relacja świadka historii

Pani Maria opowiada o powojennym Lublinie – o wyglądzie i atmosferze miasta, o dziadku W. Ledowskim, o Cudzie Lubelskim, o relacjach między KUL-em a UMCS-em, o szkole Urszulanek, o uchodźcach ze Wschodu w Lublinie, o środowisku literackim, o kinie i teatrze w Lublinie; mówi o pracy w lubelskim radio, warunkach tam panujących i osobach tam pracujących, o Teatrze Osterwy i Kazimierzu Braunie, o życiu kulturalnym, studiach, audycjach o Lublinie, o roku 1956 i 1968; opowiada o pochodach 1-majowych, o młodych literatach, o zjeździe literatów; wspomina Mirosława Dereckiego i Zbigniewa Stepka.

Czytaj więcej