Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.

Teatr NN

Adam Augustyniak

Pan Adam Augustyniak urodził się 11 maja 1932 roku w Jadwisinie w gminie Piaski, w parafii Kawęczyn. Później razem z rodziną przeniósł się do Trzeciakowa, gmina Mełgiew. Planował rozpocząć naukę w szkole im. Józefa Piłsudskiego w Małgwi, ale w dniu 1 września wybuchła II wojna światowa, dlatego uczył się w domu z pomocą starszych sióstr. Jest samoukiem w grze na skrzypcach, jak również na mandolinie. Był członkiem zespołu „Podzamcze”. W 1952 roku poszedł na rok do wojska, a następnie pracował w Warszawie na etacie inżyniera, po czym przeniósł się do GS-u.

Adam Augustyniak - relacja świadka historii

Relacja pana Adama Augustyniaka i pana Jana Kwiatkowskiego dotyczy kwestii etnograficznych. Panowie opowiadają o dawnych obrzędach i tradycjach. Wspominają wydarzenia i zwyczaje związane z ważnymi świętami – Bożym Narodzeniem, świętem Matki Boskiej Gromnicznej, Wielkanocą, Zielonymi Świątkami, Zaduszkami i świętem Wszystkich Świętych. Dodatkowo mówią o różnych wierzeniach, np. o zmorach, urokach i ich odczyniania, przywołują przesądy o kobietach w ciąży, opowiadają o weselach, dawnych potrawach, zabawach czy też o tym, jak rodzice decydowali o małżeństwach swoich dzieci.

Czytaj więcej

Adam Augustyniak - relacja świadka historii

Pan Adam Augustyniak w swojej relacji opowiada o dzieciństwie spędzonym w realiach II wojny światowej, codzienności wojennej oraz początku okresu PRL. Wspomina dawny wygląd Mełgwi – słomiane dachy, szkołę im. Józefa Piłsudskiego oraz kościół, którego budowę zainicjował ksiądz Józef Żyszkiewicz w 1903 roku. Opowiada o relacjach polsko-żydowskich, o tym, jak jego ojciec przechowywał dwóch Żydów, a także o losach tej społeczności w czasie okupacji. Wspomina także obchody Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Mówi o kolędowaniu, Herodach, święceniu potraw. Opowiada o aresztowaniach, które miały miejsce w 1941 roku oraz łapance w kościele w Wielką Niedzielę 1944 roku. Wspomina pobyt siostry na Majdanku, działania partyzantki, przejęcie władzy w Lublinie przez Rosjan, codzienność w okresie PRL-u – szczególnie skupia się na kwestii zatrudnienia.

Czytaj więcej