W maju 2014 roku Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” rozpoczął realizację projektu „Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość”. Działanie polegało na dokumentowaniu i promocji tradycyjnej architektury drewnianej miasteczek Lubelszczyzny.
W maju 2014 roku Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” rozpoczął realizację projektu „Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość”. Działanie polegało na dokumentowaniu i promocji tradycyjnej architektury drewnianej miasteczek Lubelszczyzny.
Szczebrzeszyn jako miasto po raz pierwszy jest wzmiankowany w 1352 roku. Świątynie rzymskokatolickie w Szczebrzeszynie fundował Dymitr z Goraja – kościół pw. św. Mikołaja w 1394 roku, a kościół pw. św. Katarzyny w 1398 roku. Pierwsza cerkiew w Szczebrzeszynie istniała prawdopodobnie w 1352 roku. Najwcześniejsza wzmianka o Żydach w mieście pochodzi z 1507 roku. Szczebrzeszyn jest jedynym niepowiatowym miastem z terenu Zamojszczyzny, które w latach 1868–1869 nie zostało pozbawione prawa miejskiego. Centrum miasta stanowi rynek, założony na planie prostokąta, z narożami usytuowanymi do stron świata i traktem komunikacyjnym Zamość–Zwierzyniec przebiegającymi wzdłuż pierzei południowo-wschodniej. W centrum rynku stoi ratusz, kościoły rzymskokatolickie usytuowano przy trakcie komunikacyjnym, za narożem zachodnim usytuowano cerkiew, poniżej synagogę.
Pierwotna zabudowa mieszkalna Szczebrzeszyna była drewniana. W XVII wieku jedynymi budowlami murowanymi były obiekty kultu religijnego: kościoły, cerkiew i synagoga, oraz zamek. W 1860 roku na 466 domów tylko 31 było murowanych. W 1888 roku miasto posiadało 448 domów, w tym 54 murowanych. Mieszkańcy zajmowali się handlem, rolnictwem i faktorstwem. W rynku stały domy podcieniowe, usytuowane szczytami do pierzei. Zabudowa drewniana poza rynkiem nie różniła się zasadniczo od chałup wiejskich. Obecnie pojedyncze obiekty z okresu dwudziestolecia międzywojennego zlokalizowane są przy ulicach Klukowskiego i Cmentarnej.
